جایابی بهینه واحدهای اندازهگیری فازور در شبکه های انتقال با در نظر گرفتن رویت پذیری و افزونگی سیستم

هدف از مسأله جایابی بهینه واحدهای اندازه گیری فازور یافتن چیدمان مناسب برای نصب این دستگاه روی شین های شبکه بوده به طوری که تضمین می کند تمامی شبکه رویت پذیر گشته و تمامی شین ها حداقل از طریق یک واحد اندازه گیری فازور تحت پوشش قرار گرفته شده باشند به طوری که رویت پذیری شبکه در سطح قابل قبولی از قابلیت اطمینان برآورده گردد. چون شاخص های ارزیابی قابلیت اطمینان دارای ماهیت کاملاً غیر خطی است وارد کردن آن در مسأله جایابی بهینه pmu باعث پیچیده تر شدن مسأله می شود؛ لذا در این پایان نامه روش های مختلف احتمالی و سودمند جهت ارزیابی کارآمد تر قابلیت اطمینان در مسأله جایابی بهینه واحدهای اندازه گیری فازور ارائه می شود. مسأله جایابی به صورت تک هدفه و چند هدفی مدل گردیده است. در مدل تک هدفه ، شاخص های قابلیت اطمینان ، در نظر گرفته نمی شود. به دنبال آن در مدل چند هدفه، شاخص افزونگی که نمایانگر قابلیت اطمینان شبکه می باشد، پس از فرموله سازی، خطیسازی شده است. از مزایای این مدل کاهش قابل توجه زمان محاسباتی نسبت به روش های دیگر در این زمینه است. اعمال روش پیشنهاد شده، سادگی، سرعت و دقت روش را نشان خواهد داد. دو روش بهبود یافته مختلف بهینه سازی چند هدفه شامل روش های افزوده-وزنی محدودیت اپسیلن و تقاطع مرزی متعامد برای یافتن سطح پرتو برای حل مسأله بهینه سازی استفاده شده و نتایج بدست آمده مقایسه و تحلیل گردیده است.